مخم میخاره

بنده یک اخلاق اکتسابیه قدیمیه دائم الاجرایی (بر وزن دائم الخمر) دارم که نام هایه نیک مختلفی رو به تعداد افراد دورو برم شامل شده.

من جمله:  "بی خیال"   "ریلکس"   "بی مخ"  بی تفاوت"   "سرد"  "بی احساس" و..... در مواقع محدودی هم حتی "باحال"!!  نام گرفتم!

بعضی جاها خیلی هم با نسبت های کوچک بزرگم حتی میتونم بگم حال کرردم! که نشان بسی خبیث بودن منو داره که من حتی به یکدونش هم اعتراض نکردم جواب ندادم . پذاشتم پشت بندش بخندن خودمم خندیدم .

ناراحتم؟

ابدا!!

اما من برعکس تمام چیزهایی ک برای شخصیتم تدارک دیدن یک نظر متفاوتی دارم اونم اینکه رفتارم اسمش بیشتر " سکوته!"  تا هر چیز دیگه ای حالا شاید گاهی با چاشنی های مختلف. در واقع به صورت خود اموز اموخته ام سکوت کن تا به ف...اعک نروی.حالابماند که این سکوت پیامد های گوار و ناگوار دارد و...اینا.

اصنم نمیخوام شعار بدم که بیاین و منو قضاوت نکنین و دونت جاج می و این حرفا .بسی از جنگ برای خودم  گاهی خوشم میاید والا.  دیوانه ک شاخ و دم نداره.

اممم و اینکه راهکارهای خروج از گشادی را پیش از راهکار های خروج از علافی بخوانید. والسلام

بزرگوارا ما را برهان

اصلن باورم نمیشه دارم دوباره برا کنکور درس میخونم:|

انگار نه انگار چار پنج سال پیش بوده

احساس دبیرستانی بودن دارم  شدیییییید:|

از فیسبوک تا مغز من

 

خائنانه ترین خیانت ها آنهایی هستند که وقتی یک جلیقه ی نجات در کمد آویزان است، به خودت دروغ می گویی که احتمالا اندازه ی کسی که دارد غرق می شود نیست. این جوری است که نزول می کنیم و همین طوری که به قعر می رویم، تقصیر همه ی مشکلات دنیا را می اندازیم گردن استعمار و کاپیتالیسم و شرکتهای چند ملیتی و سفیدپوست احمق و امریکا، ولی لازم نیست برای تقصیر اسم خاص درست کرد.

 نفع شخصی: ریشه ی سقوط ما همین است و در اتاق هئیت مدیره و اتاق جنگ شروع نمی شود.

 در خانه آغاز می شود.

 

- استیو تولتز | جز به کل

 ترجمه:‌ پیمان خاکسار

اینو چند روز پیش تو صفحه فیسبوکم دیدم ، با خودم فکر کردم چند بار تا حالا اینجوری سقوط کردم ؟

زیاااد زیااااد، حالا نه خیلیم زیاد ولی اینقدی بوده ک بعدش عذاب وجدان خفتم کنه و تا دوروز با خودم تکرار کنم، دفه ی بعد... دفه ی بعد حتما... ایندفه حواسم هست...

یکی به نفع شما یه گلوله بیشتر یه درد پر رنگ تر

می ایند و میروند

بعضیادو روز میمونن

بعضیا دو دیقه

ولی هیچکدومشون با هم فرقی ندارن

همممشوون یه جور رفتار میکنن

جوری که انگار تقصیر توئه

تقصیر توئه که بابات سکته کرده

تقصیرتوئه ک گاهی درد داره

تقصیر توئه که خوب نمیشه

همشون فرار کردن

و فراموش کردن این منم که هر روز میبینمش

هرروز باهاش حرف میزنم  میخندم غذا میخورم

و همیشه همشون برات بیستتا توصیه درمانی محبتی برات دارن که فلان کاروکنی ماهی جان.

کوفت و بهش بدی ماهی جان.

پیشش بشینی ماهی جان

و هیچکدومشون درک نمیکنن تو این وسط دقیقن چیییییی میکشی!

اینکه با هر کلمه مغزتو میپاشی رو دیوار و بعد جمعش میکنی..

رنج رنج رنج دوباره و دوباره و دوباره..

یک بارهم ک شده شبیه من باش

مقابل همه اشکها می ایستم

مقابل همه ی باران ها

درد را نمیخواهم

و با امدن تو هیچ چیز تعغیر نمیکند

قول میدهم

قول میدهم

به من نگویید چه کنم

من با این غم هم خانه ام

با هم میخندیم

باهم مینوشیم

با هم درد میکشیم