مقابل همه اشکها می ایستم
مقابل همه ی باران ها
درد را نمیخواهم
و با امدن تو هیچ چیز تعغیر نمیکند
قول میدهم
قول میدهم
به من نگویید چه کنم
من با این غم هم خانه ام
با هم میخندیم
باهم مینوشیم
با هم درد میکشیم
تنها چیزی ک دلم میخواد اینه ک اجازه بدن کله ی بی مخمو بکنم توی لب تابمو کتاب های لعنتی مو بخونم
همین
همین همین
میشه اینهمه جیغ نزنن؟
چاه دیدین ؟ تا حالا؟ چاه واقعی ، من وقتی کوچیک بودم دیدم شبه هیچ کدوم از این چاهایی که تو کارتون ها نشون میدادن نبود ، با سنگ های خوشگل دورشو نچیده بودن سطلش هم چوبی نبود فضای اطراف هم تا چشم کار میکرد یه دشت رویایی سر سبز نمیدیدی، چاه ما وسط باغ بود حالا نه خیلی هم وسط متمایل به دیوار بود سمت راستش همونجا که دیوار داشت یه عالمه ی شاخه ی بی برگ درخت ریخته بودن که همشون بوی نم میداد ، لزج بود دیواره های کوتاه چاه هم اینجا و اونجا از هم پاشیده بود سطلش هم یه سطل چرمی ، از اینا ک تو طویله ها میزارن، بود . خیلی هم لزج و چندش با یه طناب پوسیده سفید بهش وصل بود ، ودور چاه پر از چاله چوله های ابی ، اگه حواست به خودت نبود حتمن تا زانو میرفتی تو گِل !!یک بار رفتم لبه چاه از اون بالا بهش نگاه کردم و ابو دیدم خیلی هم دور نبود خیلی هم عمیق نبود ، یک چاه بود ،خیلی معمولی. ولی اب داشت و یک باغ رو زنده نگه داشته بود
امروز که با ادمها فکر میکردم یکهو به ذهنم زد اونها یا دقیقتر بگم ماها هر کدوممون یه چاه اختصاصی داریم مال بعضیا سطحیه واسه بعضیا عمیق بعضیا پر آب بعضیا کم آب ،
یه عالمه چاه یه عالمه ادم یه عالمه اب....
بعد اینکه پاک دارم خل میشم:/ اینقد به ادم ها !فکر کردم، اممممم دیگه اینکه موهامم رنگ کردم !فندقی :دی اممم بعدشم اینکه از ادمای سواستفاده گر حالم بهم میخوره، معنی نگاهمو نمیفهمن؟ نه واقعععن نمیفهمن؟!!:| از اونایی که کون اسمون پاره شده فقط اونا افتادن پایین هم بدم میاد .. زود قضاوت گرهای خودشیفته:/
بعضی بی نهایت ها بی نهایت تر هستند..خیلی بی نهایتن...
*گاس, شخصیت داستان , خطای ستارگان بخت ما , از جان گرین
غمگینم
غمگین
اون شبیه یه پیچک سبزه, نه , بیشتر یه توده از حجم سبز رنگ لجنی با مخلوطی از سبز چمنی اون منو یه تنه تصور میکنه درونم ریشه میزنه جوری که ریشه از تنه بیرون میزنن مثه یه خنجر که پوست و تیکه پاره میکنه واز من بالا میره بالا بالا و بالاتر من سرمو بالا میگرم و از گلوم رد میشه از زیر چونم و از اونجا میزنه بیرون ولی اینجور نیست ک خفم کنه من نفس میکشم اما نه با بینی , با شاخکاش ک از گلوم زده بیرون اون مثه ی هوای تازه وسط یه تنه ی سوراخه باد از من رد میشه منو به وجد میره و منو به خیلی عمیق تر وصل میکنه حتی بالاتر بالاتر و بالاتر...من طبیعتم من اونجام و اونجا ریشه دارم مثل طبیعت که ارومه سبزه و وحشی.. و گاهی خشنه گاهی خیانت میکنه گاهی نابود میشه و حیوانو اونجا کلی حیوون هست که بهشون عشق میورزه.من مثل طبیعتم من اونم .و طبیعت گاهی پیچدست گاهی مرموزه و من گاهی اونم.
و من باید اینو بکشم من به یه بوم و یه سه پایه نیاز دارم. اما الان باید برم خونه پس من اونو با یه کاغذ و چند تا رنگ انجام میدم و من بعدا میتونم بومو داشته باشم و روحمو.
