به صرف شعر

انقدر 

مبهوت زندگی بودیم

که نفهمیدیم عشق

 دنیایمان را طلب میکند

نفسهایی که میکشیم

همچون جام زهری

جرعه جرعه

هوایمان را میبلعد

دستها ،چشمها، صداها

وسکوت میکنیم 

تا ابد 

پ،ن: مدتها بود شعر نگفته بودم

شاعر هم نیستم

گاهی چند تا کلمه ای میاد و میره:)

بعدنا تر نوشت: نه خدایا ، خودمونیم ، خدایی نمیخوای یکم به من استراحت بدی؟ ها ؟ یکم شاد باشم؟ یکم دلم خوش باشه؟ خدایا اخه پشت سرررر هم؟ رحم کن:/ ادمم باور کن سنگ نیستم ، یه جایی میترکم ، یه جایی میپوکم. جان من اگه با من مشکل داری بیا با هم حرف بزنیم حلش کنیم:/نه اینجوری اخه ، من چار روز دیگه نابود میشما! نگی نگفتم!!!  :|

پست های روح و روان خوب کن شماها

یک کوچولو اشک ریخته بودمو یک کوچولو هم دلم برای بابا جانم تنگ شده بود ، اومدم وبلاگو باز کنم براتون یه طومار احساسی و طغیانی و اینا از خودم بنویسم، بعدش گفتم نه بزار اول ببینم بچه ها چه پستایی گذاشتن، عاقا بنده  از هر کی که پست بهاری گذاشته عمیقا تشکر میکنم:)) انچنان با سرعت حالم خوب شد اصن خودم توش موندم:))

+یچیز دیگه، ای کسانی که وقتی یکی فوت میکنه میترسین تسلیت بگین ، میترسین کنار دوست رفیق فامیل ..یا هرچیتون باشین، نترسین برین ، ادم اونموقع ها خیلی تنهاست یدونه تسلیت هم دلش و اروم میکنه انگار یکی رو قلبش حوله ی گرم میزاره، فک نکنین بی تاثیره ، خودتونو دور فرض نکنین:) 

دیر آمدم اما شاد امدم:))

سلاااااام،عیدتون مبارکا باشه،از طرف من خودتونو یه بستنی مهمون کنین:))همینجوری الکی

شاد هم باشین :)) کلی هم تو ماشین صدا ظبطو بدین بالا جییییغ بزنین و قر بدین و برقصین :))

خلاصه دم عیدی حسابی با خودتون عشق کنین و زندگی کنین:))بوخودا این تایم ها از دست بره رفته ها!!!

پ.ن:خیلی با این موبایلی اومدن و رفتنم حال نمیکنم :/حتی با لب تاب،دلم اون کامپیوتر های قدیمیه ی گنده منده رو میخواد بشینی پشت دم و دستگاش و سه ساعت طول بکشه تا یه پیج و بالا بیاره و تو با ذوق یه طومار برای دوستات مطلب پست کنی تند و تند کامنت بزاری و مدام صفحه های همه رو چک کنی و زرتی کامنت هارو جواب بدی تا پر در نیارن برن:)) دوستای موندگار از توشون پیدا کنی و کلی حرف های خوب که باید با هم بزنین ،صفحه چت یاهو مسنجرت مدام باز باشه و یه عالمه ادرس ایمیل خز و خیل:))) بقول گفتنی:هعیییی روزگار

بعضی وقتها بعضی ادمها

بعضی وقتها میخواهی یک نفر پیشت باشت ،پیشت بماند، همان یک نفر،مهم نیست دیروز با هم بوده اید یا همین پنج دیقه پیش،یا یک سال پیش،بعضی وقتها فقط با همان یک نفر حالت خوب میشود...

be yourself

به گمانم آدم وقتایی که پیش دوستاشه،دوستای خوبش،از اون واقعی ها،فقط اونموقعست که کاملا خودشه،بدون نگرانی ،بدون استرس از قضاوت شدن وقتی تصمیم های اشتباه میگیری،یا وقتی زیادی احساساتی میشی،

وقتی حرف های مسخره میزنی ،یا حرکتای غیر عادی میکنی خودتی و اهمیت نمیدی بقیه چه فکری میکنم،چون میدونی میشناسنت.این اهمیت نداشتنه خاصی که وسط کاراتون هست ،فارغ از هر جور نگرانی که همه چیو فوق العاده لذت بخش میکنه و روحیت رو برمیگردونه.

مجبور نیستی دهنت و ببندی و نگران باشی از فلان حرفم برداشته اشتباه میشه ،این حرکتم ناشایسته و مناسبه و این مکان نیست و باعث سوتفاهم میشه، کاملا کاملا به طور ارام و اسوده ای خودتی، از مزیت های دوسته خوبه که میتونی دلخوری ها غر غر هاتو ببری پیشش و نگران نباشی 'مردم از ادمای غمگین خوششون نمیاد' چون اهمیتی نمیده و اگه زیادی غر بزنی میزنه تو دهنت:)) 

بیشتر از سیگار بیشتر از هر چیز دیگه ای دوستته که میتونه باعث بشه فراموش کنی یا یاد بگیری، یا حتا فراموش نکنی.

وقتی فقدان این روابط اذیتت میکنه و نمیدونی وقتی سرت درد میکنه و اعصابت داغونه کجا و بری و چطوری خودت باشی و چجوری این بار و تخلیه کنی  قدرشونو میدونی.